Ang aking mga magulang

Ang aking mga magulang

Sila ang aking inspirasyon sa aking pag-aaral

Sila ang iniisip ko kapag tinatamad akong mag-aral

At pag naiisip kong sila’y naghihirap ng husto

Para lang mabigyan kami ng sapat na baon, pambayad ng twisyon,

at mapakain sa isang araw ng tatlong beses

lalo ko pang pinagbubutihan ang aking pag-aaral

aaminin ko, lagimg nag aaway ang aking magulang

sa kadahilanang bisyo ng aking ita’y

problema sa pera, sa alak, at pati na rin sa pambabae

lahat na ata ng bisyo, ay natikman na ng aking itay

kaya huwag ng magtaka

kung hindi ko gaanong nakakasama

sa anumang okasyon,

at sa oras na hindi kami nagtatagal na kami lang dalawa

Dahil sa nakikita kong sinasaktan niya ang akng ina’y

Hindi man sa pisikal na pananakit, kung hindi sa emosyonal

Laging umiiyak tuwing pinagtataasan ni itay ng boses si inay

Lalo na pag galit na wala namang dapat ika galet

Nag away ang aking inay at itay

Noong pitong gulang palang ako. Lasing na naman si itay

 ‘bakit lasing ka na naman?!’ sabi ng inay. Nagsimula na silang magtalo

 sa dahilan na lagi sigurong nagsasalita si inay, kaya lalong uminit ang ulo ni itay

natutulog kaming magkakapatid

 biglang lumakas ng lumakas ang boses nila

at nagising kame, iyak ako ng iyak

kinuha ako ng aking inay, nagtago kame sa halaman

hinahanap kame ng itay at pag nakita kame

paniguradong masasaktan niya ang aking inay

pasasalamat sa diyos ng hindi kame nakita ni itay

dali-dali kaming pumunta sa tita ko at doon muna nagpalipas ng gabi

Dahil sa kagi na lang silang nag aaway

Muntikan na silang maghiwalay

Ngunit sabi nang inay

Kung hindi lang sa aming kanyang mga anak, matagal na kaming naghiwalay

Nagpapasalamat ako nang lubos sa aking inay

Hindi niya pinabayaan na mawalan kami ng itay

Ayaw niyang lumaki kami ng walang itay

Kahit lagi siyang umiiyak dahil kay itay

Alam kong sawang-sawa na si inay

Sa ginagawa sa kanya ng itay

Ngunit laging tinitiis ni inay ang lahat ng sakit

Sapagkat kame ang kanyang laging iniisip

Mula noon hanggang ngayon

Mula nung ako’y bata pa hanggang ngayon

Na malaki na kame at may isip na

Hindi pa rin maiiwasan ang kanilang pag aaway

Nag away na naman sila

Kasalukuyan kong nag aaral ng sekondarya

At nang pag-uwi ko sa bahay, bigla akong nagulat

Dahil pinapatago niya ang mga itak, at bigla na lang umalis ang inay

Palagi na lang silang nag-aaway

Dahil sap era nag-aaway,

Dahil sa babae nag-aaway

Sawa na akong nakakarinig sa mga away nila

May mga araw nga na nasagot ko sila

Dahilan na palagi silang nag-aaway

Pag nag aaway sila , mas gusto ko pang making ng mga musika

Kaysa sa naririnig ko ang mga boses nila

Yung bang malayo kana sa kanila dahilan ng ika’y naka boarding

Ilang araw ka lang umuuwi

Tapos kinabukasan nag aaway na naman sila

Minsan ka na nga lang umuwi tapos ganyan pa ang makikita mo sa kanila

Mula nung bata pa ako, boses na nila ang aking naririnig 

Nasanay na lang siguro kame sa kanila

Kaya kung mag-aaway man sila ngayon

Hindi na kame magtataka sa kanila

Dahil nasanay na kame

Hindi ko alam kung bakit hanggang ngayong

Matatanda na kame, nag-aaway pa rin sila

Naiisip ko nga kung hindi sila nahihiya sa amin

Aalis ako sa bahay, nag aaway sila

Pag dating ko sa bahay, nag aaway pa rin sila

Pero hanggang ngayon, parang hindi na sila masyadong nag aaway

Hindi tulad nang dati, walang araw na hindi sila mag aaway

Pag may nakikita akong masayang pamilya

Na hindi nag aaway ang kanilang mga magulang

Naiinggit ako, buti pa sila hindi nag aaway

Sana ganyan na lang din ang mga maguklang ko yung hindi nag aaway.