“Pansarili”
Nung
bata pa ako, siguro dalawang buwan pa lang ako noon
Dinala
nila agad ako sa hospital dahil ako’y may maitim na bilog sa aking paanan
Nilalagnat
ako, sabi ng doctor anemik daw ako
Nangailangan
ako ng maraming dugo
Nang
panahong iyon hirap silang humanap ng dugong O+
Nung
nakahanap na sila
Maraming
beses daw nila akong tinurukan ng malalaking karayom
Sa
kadahilanang hindi nila mahanap ang aking ugat
Nagpapasalamat
ako sa aking doctor
Na
aking naging ninang, na siya ang nagpagaling sa akin
At
sa tito ko, na nagbigay sakin ng kanyang dugo
Na
aking naging ninong
Salamat
sa panginoon, na binigyan ako nang pangalawng buhay
Salamat
sa aking magulang, hindi nila ako pinabayaan
Hindi
sila sumuko
At
salamat dahil simula noon hindi na ako muling nagkasakit pa
Naalala
ko nung ako’y bata pa
Nag-aaral
ako ng kinder garten
Hindi
nila ako hinahatid sa eskwelahan
Naglalakad
lang ako papunta sa eskwelahan at pag-uwi sa bahay
Naglalakad
ako ng mag-isa
Ang
layo ng aming bahay sa eskwelahan
Binibigyan
ako ng biscuits at inumin ng aking nanay at iyon na ang aking baon
Hindi
na ako humihingi pa ng baon na pera
Hindi
na ako nagpapahatid
Dahil
alam ko na may ginagawa ang aking nanay at tatay
Ayaw
ko na silang maistorbo
Dahil
alam ko na din naman puntahan aming paaralan
Pag
minsan naman pag may dumadaan
Isinasakay
nila ako papunta sa aming paaralan
At
pag minsan sinasabay ako ng mga tatay ng aking mga kaklse
Salamat
sa kanila dahil sinasakay nila ako at sinasabay
Hindi
ko makakalimutan yung nangyari sa akin
Noong
oras na iyon nagtatanim ng halaman ang aking nanay may dala siyang itak para
pagbungkal ng lupa
Humihingi
ako ng pera nang oras na iyon, tapos sabi ni nanay wala daw
Kaso
kinukulit ko siya
Tapos
inilipat niya yung itak sa kabila
Hindi
namalayan ng aking nanay na sa paa ko pala nailagay yung itak
Kaya
muntikan ng naputol yung aking hinlalaki ng daliri ko sa paa, sobrang nagdugo
ang aking paa
Kaya
hindi ako makalakad ng maayos
Konting
konti na lang talaga at mapuputol na ang aking paa
Buti
na lang at agad naitali ng aking nanay ang aking paa
At
buti na lang tumigil na ang pagdudugo
Nung
pumasok ako sa paaralan
Nung
oras na nang pag mimeryenda
Natisod
ako dun sa bato, sakto sa aking sugat
Nagdugo
nang nagdugo yung paa ko, buti na lang nakita ako ng aking pinsan
Yun
yung hindi ko makakalimutan
No comments:
Post a Comment